با اضطراب ویروس کرونا چه باید کرد؟

به گزارش پایگاه خبری گلبانگ دنا، شیوع بیماری کرونا و ترس از مبتلا شدن به این بیماری موجب شده افراد دچار اضطراب ها و استرس های زیادی شوند از آنجایی که این بیماری به طور خاموش عمل می‌کند و فرد حداقل 14 روز پس از مبتلا شدن متوجه می‌شود که به این ویروس آلوده شده است و ممکن است هر فردی بی آنکه خود اطلاع داشته باشد ناقل این بیماری باشد وسواس و ترس بین افراد در حال تبدیل شدن به یک فوبیای جدی ابتلا به کرونا می‌شود .

همچنین ترس و اضطراب ناشی از ابتلا به این ویروس یکی از عوامل مهم در تضعیف سیستم ایمنی افراد است و در این مواقع سیستم دفاعی بدن قادر به مقابله با ویروس ها نیست .
یکی دیگر از تبعات اضطراب و استرس در این دوران، حتی اگر کسی به این ویروس آلوده نشود اختلالات روانی زیادی است که برای فرد اتفاق می‌افتد.

با اضطراب ویروس کرونا چه باید کرد ؟

1- از موقعیت هایی که استرس شما را زیاد می‌کند دوری کنید.
2- در مورد نگرانی ها و احساساتتان حرف بزنید و از بیان آنها خجالت نکشید.
3- بپذیرید همه چیز در کنترل شما نیست.
4- ساعتهایی را به دور از فضای مجازی بگذرانید و کارهایی که برای شما آرامبخش است را در برنامه روزانه بگنجانید.
5- در شرایط بحرانی و بی ثبات، تصمیم مهمی نگیرید و تغییر بزرگ در زندگی خود ایجاد نکنید.
6- به اندازه کافی استراحت کنید، خواب خوب و کافی کمک می‌کند که توان خود را بازیابی کنید.

7- ورزش کنید حتی در خانه.
8- از روشهای آرامسازی استفاده کنید. در مواقع استرس نفسهای عمیق بکشید.
9- در حضور کودکان در مورد اخبار بد صحبت نکنید.
10- از مصرف هر نوع دارو بدون تجویز پزشک خودداری کنید.
11- تغذیه سالم داشته باشید و آب کافی بنوشید.
12- در صورت نیاز از یک روانشناس مشاوره بگیرید.

­شش راهکار برای والدین : چگونه در هنگام شیوع بیماری کرونا از فرزندان خود حمایت کنید؟

۱. برای صحبت با فرزندتان پیش قدم شوید و با آرامش درباره بیماری صحبت کنید.

به آنها بگویید شاید خود شما یا هر یک از اعضای خانواده نشانه های بیماری را که اغلب هم شبیه سرماخوردگی عادی یا آنفولانزاست در خود احساس کنید و نیازی نیست که از این احتمال ترس بی مورد به خود راه دهند. والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند که اگر حالشان خوب نیست یا اگر احساس نگرانی درباره این بیماری دارند با آنها صحبت کنند و کمک بخواهند.»

۲. یک برنامه منظم روزانه داشته باشید.

برنامه روزانه منظمی برای فرزندان خود در نظر بگیرند که شامل زمان بازی و استفاده از موبایل و ارتباط با دوستان شان نیز باشد و حتماً زمانهایی برای دوری از تکنولوژی و کمک در کارهای خانه در نظر داشته باشند.
باید فکر کنیم چه چیز برایمان با ارزش است و برنامه منظم مورد نظرمان را طبق آن ارزش ها وضع کنیم .

۳. بگذارید فرزندانتان احساسات خود را بروز دهند.

با تعطیلی مدارس، تفریحات داخل مدرسه، کنسرتها، مسابقات ورزشی و فعالیت هایی که بچه ها پیش از این در آن شرکت می‌کردند، لغو شده و کودکان به دلیل از دست دادن تمام این فعالیت ها احساس نا امیدی می‌کنند. اجازه بدهید فرزندانتان ن غمگین باشند. «در زندگی یک نوجوان، از دست دادن اینها غم بسیار بزرگی است، بسیار بزرگتر از آنچه که ما به عنوان افراد بزرگسال دارای تجربه ممکن است احساس کنیم. بنابراین، آنها را از لحاظ عاطفی حمایت کنید، انتظار این که به خاطر از دست دادن زندگی عادی و روزمره شان خیلی غمگین و خسته شوند را داشته باشید و در عادی کردن شرایط سعی کنید.» در چنین شرایطی، همدلی و حمایت بهترین راه است.

۴. درمورد آنچه می‌شنوند و می‌دانند با هم صحبت کنید.

اطلاعات نادرست زیادی درباره بیماری کرونا در حال انتشار است. " از کودک در مورد اطلاعاتی که در مورد بیماری شنیده است، سوال بپرسید و میزان درستی این اطلاعات را بسنجید. صرف ارائه اطلاعات صحیح به کودک کافی نیست، چرا که ممکن است کودک اطلاعات جدید را با برداشت های نادرست قبلی ترکیب نماید. سعی نمایید دانسته های قبلی کودک را بفهمید، آنها را اصلاح و تکمیل نمایید.

۵. ایده هایی برای معطوف کردن حواس کودکان به کارهای دیگر داشته باشید.

اگر فکر می‌کنید کودکانتان در هضم احساسات دشوارشان با مشکل رو به رو هستند، برای ایجاد راه حل از خود کودک سر نخ بگیرید. سعی کنید میان زیاد صحبت کردن درباره احساسات و یافتن موضوعاتی برای معطوف کردن حواس او به امری دیگر، تعادل برقرار کنید. هر چند روز یک بار یک بازی خانوادگی انجام دهید یا با همدیگر آشپزی کنید، درمورد نوجوانان و استفاده مداوم از اینترنت انعطاف پذیرتر باشید، ولی آنها را کاملا به حال خود رها نکنید .

۶. رفتار خود را مدیریت کنید.

والدین باید تا حدی که می‌توانند اضطراب و نگرانی های خود را مدیریت کنند و این نگرانی ها را بیش از حد در حضور فرزندان خود بروز ندهند. این دقیقا یعنی خوددار بودن و کنترل کردن احساسات، که گاهی کار بسیار سختی است به خصوص اگر این احساسات در آنها هم بسیار شدید باشد.»
بچه ها برای احساس ایمنی و امنیت، به والدین خود متکی هستند. «این مهم است که به خاطر داشته باشیم که کودکان همچون مسافران اتومبیلی هستند که ما راننده آن هستیم. بنابراین حتی اگر احساس اضطراب دارید، اجازه ندهید سایر مسافران احساس ناامنی کنند.»

منبع:خبرگزاری صداوسیما