به مناسبت 27 اسفند ولادت امام حسین(ع) و روز پاسدار؛روز ولادت امام حسین (ع) امام سوم شیعیان و روز پاسدار بر عاشقان حسین(ع) مبارک باد

به گزارش پایگاه خبری گلبانگ دنا، سوم شعبان، سالروز میلاد سراسر میمنت بزرگ پاسدار اسلام و شریعت محمدی (ص) است که با فداکاری بی نظیر خویش در آوردگاه کربلا، درس آزادگی و عزت را به همه جهانیان آموخت؛ شخصیتی بزرگ که نمونه دفاع و پاسداری از قرآن کریم و اسلام عزیز شد.

حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران روز میلاد امام حسین(ع) را روز پاسدار نام نهاد تا عزت، آزادگی و بصیرت امام سوم شیعیان جهان تا همیشه اسوه و نمونه زندگی و سیره شیعیانش به خصوص پاسداران انقلاب اسلامی شود.

پاسدار در لغت به معنی نگهبان و مراقب است. پاسداران کسانی­اند که در حساس­ترین لحظه ­های تاریخ، از میان خلق برمی­خیزند و همچون دژی مستحکم، مردانه و شجاعانه در جهت رسیدن به حق و حقیقت و حفظ آن، گام برمی­دارند.

در تاریخ تمدن بشری کم بوده ­اند کسانی که برای برافراشته داشتن چراغ حق و ترویج اخلاق کریمه، همه هستی و آمال خود را بر سر هدف خویش بگذارند. کمر بستن برای احیای حقیقت خواهی، همتی جانانه می­طلبد و تنها از مردانی چون حسین(ع) برمی آید که آزادگی و شور حقیقت ­جویی ­اش، چنان حماسه­ای آفرید که تا همیشه نامش جاودان و موجب احترام انسان­های حق ­طلب خواهد بود. امام حسین(ع) هنگامی که تحریف­گران حقیقت، از سنت و سیره پیامبر اکرم(ص) و آنچه خداوند در شریعت اسلامی و از زبان قرآن بنا نهاده بود، تصویری مغایر با واقعیت ارائه کردند، بر خود فرض دید تا برای احیای آن سنت فراموش شده و نهادینه کردنش در میان امت اسلام، قیام تاریخی و حماسی ­اش را آغاز کند و بدین ترتیب، از دین جد خود پاسداری کند.

می ­توان نمونه ­هایی از رادمردی پاسداران را در تاریخ انقلاب اسلامی ایران یافت؛ پاسدارانی که در دفاع از کیان و کشور خود فداکاری کردند و با روحیه شهادت ­طلبی، انسجام درونی و خلاقیت نظامی، در صحنه ­های مختلف به نبرد پرداختند و با الهام از حضرت سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(ع)، با بذل خون و جان خویش و جانبازی­ها و ایثارگری­ها، نگذاشتند دست سربازان شیطان، به ذره­ای از خاک میهن اسلامی برسد.

تاریخ ولادت امام حسین (ع) و روز پاسدار

امام حسین علیه السلام امام سوم شیعیان روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری قمری، (برابر با جمعه ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۷) در شهر مدینه منوره دیده به جهان گشود. پاسدار، حسین ­واژه زمانه است و شرح دوباره پروانه؛ پروانه بی­ ادعایی که با طواف گرد شمع آزادگی، حریم و حرمت وطن را پاس می­دارد. شما، هم شاگردی­های مکتب علی­ اکبر و قاسمید که در کتاب پارسی وطن، هم­خانواده با لغات جانبازی و شهادتید. درخت وجودتان هماره سرفراز باد، ای سبزپوشان بهار ایمان! ” روزتان، یادآور پرچم فتحی­ست که با پیراهن خونین حسین در کربلا برافراشته شد و امروز به شما رسید تا همیشه اولین داوطلب برای فرشته شدن و پریدن باشید. پاسدار، یعنی آن که در ناگهانی از حادثه، همواره لبیک­گوی فرمان «حی علی خیر­العمل» است؛ زیرا در مسیر عشق، تنها عمل است که ایمان را گواهی می­دهد. ” گفتن از شما، گفتن از عروج و خدا و پرواز است؛ آن هنگام که در آغوش خطر، برای خفتن چشم های امن دیگران، تن به آتش می­دهید.

پاسداران، مظهر آزادگی

ای پاسداران حریم عشق! مگر می­توان بی نام و یاد شما در فرهنگ لغات این سرزمین، به مفهوم آزادی و رهایی رسید؟! آتشفشان غیرتتان، چراغ و روشنایی مرزهایی است که جز گام­های آشنایتان، بیگانه ای را به خود نخواهد دیدکه نقطه اشتراک شما با حسین، آزادگی است. ” شهادت، معبری است که از مسیر تو آغاز می­شود، با تو همراه است و به تو می­رسد. بیهوده نیست نقش پلنگ لباس تو، آن هنگام که روحی رشید را چون تو دربرمی­گیرد؛ زیرا رشادت، برازنده شهادت است و رساندن پرچم قیام حسین به انقلاب مهدی(عج)، رسالتی است که شایستگی شما بر دوشتان نهاده است. طلوع سپیده نامتان در موسم میلاد فرزند علی(ع) چه زیباست!